Variatiemogelijkheden bij voornamen

Zowel in de traditionele als in de moderne naamgeving ontstaan nieuwe namen door variatie op bestaande namen. Het kan gaan om de spelling (geen Thomas maar Tomas, geen Gesina maar Geessiena), om het achtervoegsel (geen Antje maar Anne, geen Bernard maar Bernardus), om de klank (geen Dirk maar Derk, geen Ruben maar Rubin), om verkorting (geen Sebastiaan maar Bas, geen Elisabeth maar Lisa) of om samenstelling (uit Anna Louise ontstaat Anneloes, uit Willem Johannes ontstaat Wiljo). Deze vijf thema's worden uitgewerkt op de volgende pagina's:

– Spelling
– Achtervoegsel
– Klank
– Verkorting
– Samenstelling

Vroeger werkte de vernoemingsgewoonte, die bepaalde dat kinderen de voornaam van een familielid kregen, als een rem op vernieuwing. Toch zijn er ook in het verleden allerlei nieuwe vormen ontstaan, onder meer door invloed van het dialect. Tegenwoordig is iedereen vrij om te variëren met voornamen. De hedendaagse variatie is dan ook grotendeels te verklaren uit de wens een naam te geven die zich onderscheidt van andere namen. U leest meer over de achtergrond van nieuwvorming op Verklaring van variatie.

Over voornamen